بيترديد قرآن كريم، كلام آسماني و وحياني است و اگر انسان بخواهد كلام خدا را بخواند و يا گوش دهد بايد تنها سراغ قرآن برود و از سوي ديگر تنها معجزه? ماندگار الهي و حجت خداوند به شمار ميآيد.
بيگمان آشنايي و بهرهمندي كامل و همه جانبه در تمامي عرصههاي زندگي نيازمند تفسير و تبيين از سوي قرآن شناسان است. از اين رو پيامبر اسلام ـكه خود امين وحي و مفسر اصلي آن به شمار ميآيدـ هنگام عزم رحيل در مناسبتهاي مختلف با بيانات گونهگون (از جمله حديث ثقلين)، علي و يازده فرزندش را هم عِدل قرآن و به عنوان دو گوهر گرانبها در ميان امت مسلمان معرفي كرد.
قرآن بدون عترت و عترت بدون قرآن نميتواند به غرض و فلسفه وجودي خود دست يازد. ارتباط ميان عترت و قرآن دو سويه است، از طرفي قرآن اهل بيت را والاترين انسانها معرفي ميكند و از سويي آگاهترين انسانها به معارف و حقايق قرآن، اهل بيت«عليهمالسلام» ميباشند.
اين نوشته كه به مناسبت اسم گذاري سال (1379)، به نام مبارك مولا امير مؤمنان علي(ع) نگاشته شده، قصد دارد گوشههايي از فرمايشان آن حضرت را درباره قرآن مورد بررسي قرار دهد.
پيش از آغاز مطلب يادآوري نكاتي سودمند خواهد بود.
الفـ آنچه در اين نوشته ملاحظه ميشود در محدوده نهجالبلاغه است و چون مطالب نهجالبلاغه زياد بوده برخي از آنها گزينش شده است.
بـ تلاش شده در ذيل كلمات آن حضرت گفتههاي شارحان معروف نهج البلاغه همانند ابن ابي الحديد معتزلي، ابن ميثم بحراني، محقق خوئي و علامه جعفري مورد استفاده قرار گيرد.
جـ افزون بر آدرس فرمايشات آن حضرت بر اساس نهجالبلاغه در پانوشته از كتابهاي ديگر نيز آدرس داده شده كه از جهت سند و اعتبار، قوت بيشتري داشته باشد.
دـ تمامي مطالب تحت يازده عنوان كلي آمده است:
1. جايگاه اهل بيت«عليهمالسلام» در قرآن 2. برخي از وظايف ما در رابطه با قرآن 3. قرآن محوري علي(ع) 4. تبيين ويژگيهاي قرآن 5. هشدار نسبت به تحريف قرآن 6. نهي از مناظره با قرآن 7. خداشناسي در قرآن 8. راه مستقيم 9. جامعيت قرآن 10. آثار پيروي از قرآن 11. شِكوه از غربت قرآن.
نظرات شما عزیزان: